Alleen in Schiedam staat een zeer gunstig gelegen en zeer gewild industrieterrein inmiddels bijna voor de helft leeg en voor meer dan 90 % op een verlopen erfpachtcontract.
Zelfs kwalitatief zeer goede panden (Bouwmaat Schiedam!) of panden die eenvoudig te renoveren zijn, staan soms al sinds 2011 op een verlopen contract. Het gaat hier, volgens een voorzichtige schatting om 50 miljoen aan vastgoedwaarde die verloren dreigt te gaan (Aan de voorlopige taxaties om de schade in kaart te brengen wordt hard gewerkt).
De gemeente loopt hierdoor zelf enorme bedragen mis aan erfpachtinkomsten. Dit is gemeenschapsgeld dat over de balk gesmeten wordt!
De ambtenaren van Schiedam hebben sinds 2012 geen enkel nieuw perceel uitgegeven in erfpacht en geen enkel bestaand contract vernieuwd (heruitgifte). Dat kan niet anders uitgelegd worden dan een compleet falend beleid zonder enige continuïteit! Deze laatste twee contracten hebben voor de gelukkige partijen Applikon en Wöhler de volledige waarde van hun panden weer gewaarborgd met een nieuw erfpachtcontract van 99 jaar. Deels nieuwbouw maar grotendeels goedkope cosmetische renovatie aan de buitenzijde met de welbekende “Schiedamse grijze golfplaat”.
Houdt u er rekening mee dat u eigenlijk al 10 jaar voor het verstrijken van de erfpachttermijn de gemeente u duidelijk zou moeten verschaffen over de toekomst. Dit om uw onderneming, de hypotheekbank en uw huurders zekerheid te kunnen bieden. Schiedam benaderd geen enkele erfpachter uit eigen beweging om te onderhandelen, zelfs de beste bedrijven niet. Alle contracten laat men verstrijken. Terwijl een goed en consequent erfpachtbeleid voor iedereen zorgt meer meerwaarde van de gedane investeringen en de verkoopbaarheid en verhuurbaarheid van panden. In 2012 werd een duidelijk en zeer zwaar pakket van eisen gepresenteerd om een nieuw erfpachtcontract te krijgen, waar afgelopen januari in een piepklein foldertje onaangekondigd een paar nog zwaardere eisen aan werden toegevoegd, praktisch onhaalbaar.
De gemeente zou kunnen profiteren van hogere grondprijzen dus meer erfpachtsinkomsten en hogere WOZ belastinginkomsten. Theoretisch een prachtige WIN/WIN situatie.
De trieste werkelijkheid is een gebied op een toplokatie dat voor de helft is dichtgetimmerd of braakligt. De aasgieren (vastgoedhandelaren en speculanten) draaien er met plezier rondjes boven tot er weer een erfpachter de geest geeft en voor een prikkie zijn panden verkoopt, die vervolgens vaak nog jaren blijven staan en aan dubieuze, ongewenste huurders tijdelijk worden verhuurd, een zeer lucratieve business. Sommige erfpachters zijn al meer dan 10 jaar in gesprek/onderhandeling met Schiedam en hebben ontwerpen laten maken door architecten inplannen ingediend om aan de absurde eisen van de gemeente Schiedam te voldoen. Desondanks is er sinds 2012 niet 1 contract vernieuwd.
Ter vergelijking; de Spaanse Polder ROTTERDAM (direct aangrenzend) is vrijwel voor 100% verpacht, verhuurd en zeer populair. Een aantrekkelijke mix van grote en kleine panden met elk een eigen uitstraling. We zien hier oud en nieuw door elkaar, waarbij de marktwerking zorgt voor nieuwe investeringen. Hetgeen Rotterdam biedt is duidelijkheid en zekerheid, waardoor de ondernemers en erfpachters zich er willen vestigen en miljoenen investeren in mooie nieuwe panden of renovatie van oudere panden.
Er zitten nog veel meer aspecten aan dit beleid; normaal gesproken gaat een gemeente of andere erfverpachter ruimschoots voor het verstrijken van de termijn van het contract om tafel zitten met de erfpachter om duidelijk te verstrekken wat er gebeurt aan het eind van de contractperiode. Dat is de zorgplicht van de gemeente voor haar burgers maar ook voor haar bedrijven/erfpachters. De zorgplicht waarmee een erfpachter zekerheid moet hebben voor zijn gedane investeringen maar ook bijvoorbeeld om met een huurder een standaard contract voor 5 plus 5 optiejaren te kunnen sluiten.
De erfpachters en bedrijven die niet gevlucht zijn met hun kapitaal en investeringen naar andere industriegebieden waar ze wel zekerheid, duidelijkheid en veiligheid kregen (sommigen betalen al 60 jaar keurig de erfpacht) worden niet beloond maar juist gestraft omdat hun pand, vaak hun pensioen, hun bedrijf en soms ook hun woning waardeloos wordt gemaakt en zij berooid achterblijven. Erfpachters die zestig jaar lang de canon hebben betaald hebben vaak al een totaalbedrag van meer dan 2,5 keer de grondwaarde betaald. Waarom moeten panden die nog een grote economische waarde hebben en eenvoudig te renoveren zijn tegen de vlakte om vervolgens verpacht te worden aan een ander? Is dat de waardering na 60 jaar trouw betalen en grote investeringen? Uiteraard zijn ondernemers bereid opnieuw veel geld te investeren in hun panden wanneer ze zekerheid krijgen van de Gemeente.
Er is ook goed nieuws. Schiedam maakt nu eindelijk werk van een gebied dat ze zeker 30 jaar totaal hebben verwaarloosd. De laatste jaren is de straatverlichting en de bestrating eindelijk vernieuwd en wordt de criminaliteit eindelijk eens actief bestreden. Dat is uiteraard goed nieuws. Vooral voor de dappere bonafide erfpachters die al die duistere jaren trouw zijn blijven zitten en de erfpacht hebben betaald. Het belang van de goede erfpachters en bedrijven is al decennialang geschaad door het oogluikend toestaan van criminaliteit en het op geen enkele wijze handhaven of naleven van de erfpachtvoorwaarden. Een “supermarkt voor criminelen” werd ons gebied helaas in een krantenartikel genoemd. Gelegenheid maakt de dief en Schiedam zette de deur wagenwijd open door niet naleven van bestaande regelgeving. Bijna iedereen zit op een soort antikraakbasis van een erfpachtcontract dat verstreken is en van jaar tot jaar wordt verlengd.
Alle informatie die wij verschaffen komt uit de openbare registers danwel uit vastgelegde interviews met erfpachters en instanties.